Ang Tatlong Karatula: Hubad, Millenial, at Pangarap








Ang Tatlong Karatula: Hubad, Millenial, at Pangarap
Unang Karatula: Hubad

Puro karima-rimarim ang nangyayari ngayon,
Mapa-radyo, o internet, dyaryo o telebisyon,
Kabuktutan at karahasan ang sumasalubong,
Araw-araw may isisilid sa abang kabaong.

Sa kaliwa't sa kanan, may nangyayaring patayan,
Taksil na droga ang s'yang itinuturong dahilan,
Ang mga 'nalunod' ay wala nang mapupuntahan,
Babarilin, bubulagta't sasabihing nanlaban.

Bawat sulok ng bangketa, may iniiwang bangkay,
Kanilang sinapit ay kalunos-lunos na tunay,
Karatula'y nakasabit sa lamog na katawan,
Nakayangyang na "Pusher ako, huwag tutularan!"

Sinasabi nilang nararapat lamang paslangin,
Itong mga salot 'di na daw dapat pang buhayin,
Mga halang ang bituka ay dapat nang puksain,
Upang 'di na makadungis sa bayang inalipin.

Karapatan daw ay naisasawalang-bahala,
Katotohana'y natabunan, hustisya'y nasira,
Tanging mahihirap lamang ang s'yang kinakawawa,
At maraming mga musmos ang napapariwara.

Silang nasa pedestal, mismong naglalaban-laban,
Inaatupag lang ay magsiraan at mag-ututan,
Isasangkalan ang tungkulin, para daw sa bayan,
Ngunit iniisip talaga ay pagpapayaman.

Mayroon pa nga kayang magaganap na pag-unlad,
Kung lalong lumulubog, pagbabago'y pabaliktad,
Mga Pilipino'y mananatiling nakahubad,
Karatula ng mga buwaya ang nakaladlad?


Ikalawang Karatula: Millenial

Bagong panahong pinaghaharian ng 'Millenial',
Pugad lamang daw ng kayabangan at pagkahangal,
Sariling puri ang tinatanim at binubungkal,
At ang kapal ng mukha ay 'di na raw madadangkal?

Doon sa online world naghahasik, bumabandera,
Anumang mapagtripan, isang pindot ang halaga,
Doon hinahanap ang pagtanggap at pagkilala,
Ang tanging nilalangit ay itong social media.

Mga millenials na sakdal ang galing kung manghusga,
Kaunting kibot, hahanapan ka ng pagkasira,
Iwawagayway ang kahiya-hiyang karatula,
'Pagkat pangit ka, ulol, o sadyang katawa-tawa.

Ang masaklap pa nito, millenials din ang biktima
Kanilang abang buhay ang siyang napapariwara,
Gumuhong pagkatao, kapalit ng pagdurusa
Mahirap nang gamutin, mahirap nang maitama.

Isang mensahe ang isinulat sa karatula,
Ipapaskil sa bawat sulok ng social media,
Kapwa ko millenials sana ay inyong mabasa,
Ang pipi kong dalangin at pagmamakaawa.

"Pakiusap, itigil na! Walang kuwentang bullying!
Paninira sa iba'y hindi n’yo ikagagaling,
Sa sariling pagpapaunlad na lamang ibaling,
Upang ang bawat pangarap ay tiyak na marating."

"Kapwa ko millenials, pagkatao'y 'di masusukat,
Sa pananalita, kasarian, kulay ng balat,
Kundi taglay na kabutihan ang siyang nararapat,
Kahit iba-iba'y hindi naman magkakalamat."

"Kapwa ko millenials, 'di mo kailanman mahahanap,
Sa internet o social media, inaasam na pagtanggap,
Kundi sa ‘yong sarili, mainit na mga yakap,
Sa pamilyang kapiling sa ginhawa at hirap."

"Ang ating angking galing at talento’y ibandera!
Tamis ng tagumpay, itatatak sa karatula,
Patunayan nating mayroon tayong ibubuga,
Hindi lang nagkukubli sa huwad na social media!”


Ikatlong Karatula: Pangarap

Nagmula ako sa isang pamilyang mahirap,
Ang ilaw ng tahanan, mahina't aandap-andap,
Marupok na haligi'y gumuho nang masaklap,
Naiwan kaming pito't pag-asa'y 'di maapuhap.

Puro man pasakit, hindi nalimot ang pangarap,
Pinilit lumaban, baon lamang ay pagsisikap,
Umaasang makaaahon din sa hinaharap,
Mararating, mahahaplos yaong mga ulap.

Lubog man sa putik at kinakapos sa pinansyal,
Sinikap kong igapang ang aking pag-aaral,
Kahit na kutyain, kahit magmukhang hangal,
Nilunok kong lahat, maipaglaban lang ang dangal.


Para sa pamilya ko, lahat ay aking tiniis,
Dumanak man ang aking dugo, luha at pawis,
'Di ako huminto maabot lamang ang nais,
Nagawa kong pagsabayin ang martilyo at lapis.

Sa isa kong paghakbang, dalawa ang pagbagsak,
Kahit anong gawin, nahuhulog pa rin sa lusak,
Kapiranggot na pag-asa'y tuluyang nabiyak,
'Di na yata mapapantay ang daang lubak-lubak.

Dumating sa puntong hindi nakayanan ang bigat,
Pagkadurog ng puso ang siyang sumambulat,
Pagkasawi nga yata, ang parusang nararapat,
Sa bulag na tulad kong nananaginip nang dilat.

Ngunit sa pagkadapa'y nahanap din ang pagbangon,
Kamay ng pamilya ko ang siya ring nag-ahon,
Ginising sa bangungot na sa akin ay lumamon,
"Lumaban ka, anak, pangarap ay 'wag mong itapon."

Sa kaibuturan ng puso'y nahanap ang pag-asa,
Unti-unting tumindig para sa aking pamilya,
Pananalig sa Panginoon ang naging kasangga,
Sa pagkapit sa Kanyang kamay, 'di ako natumba.


Lumipas ang panahon at maraming panghahamak,
Nanatili akong sa pangarap ay nakahawak,
Kaya't ang tamis ng tagumpay akin ding nalasap,
Inaasam na diploma, sa wakas ay natanggap.

Walang humpay ang panalangin ko't pasasalamat,
Pag-uwi sa tahanan, sinalubong ng pag-iyak,
Malapad na papel ang sa dingding ay nakalapat,
Naglalaman ng mensaheng "Congratulations, anak."
***
 
Ito ang aking lahok sa Saranggola Blog Awards 2017 para sa kategorya ng "Tula" na may temang "Karatula".
***
Ang mga Sponsors ng Patimpalak:

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento

Naka-feature na Post

Ang Magtutuyo

Ang Magtutuyo “Sa lahat ng mga nakakasalamuha natin sa lansangan, mayroon pa nga bang natitirang mapagkakatiwalaan? Saan ba nas...