Papel ng Kasawian
Ang
mga ngiting bumabakas sa aking labi,
Ang
taglay kong kaligayahang sa puso namumutawi,
Sa
piling nang mahal kong iniirog, inaari
Maglalaho
rin pala’t sa akin ay sasawi.
Buong
akala ko’y kami na sa hangganan,
Pangako
sa isa’t isa’y pag-ibig ay ipaglalaban,
Ngunit
lahat pala’y isa lang kahibangan,
Dudurugin
din pala ng luha at kasinungalingan.
Sa
munting papel nasusulat ang aming sumpaan,
Na
ako’y sa kanya’t siya ay akin lamang,
Sa
aming mga puso nakatatak, nananahan,
Tiwala’t
walang kapantay na pagmamahalan.
Ngunit ang tadhana’y sa amin ay malupit,
Ang
bangungot na yaong di ko naising
sumapit,
Ang
lahat ng tamis, naglaho’t pumait,
Lungkot
at pagdurusa sa puso ang pumalit.
Nagising
na lang akong nag-iisa’t umiiyak,
Walang
natira’t sinuko ang lahat-lahat,
Iiwan
rin pala, ano pa ba ang di sapat?
Ang
tanging natira’y ang papel kong hawak.
Ang
papel palang ‘yon na puno ng pangarap,
Mauuwi
rin pala sa kapalarang masaklap,
Ang
masayang alaala’t malambing na ngusap,
Sa
bandang huli pala’y lungkot ang malalasap.
Sa
aking palad ay mahigpit kong siniil,
Ang
bungkos ng kasinungalingang nasasaad sa papel,
Sabay
tulo ng pighating hindi ko kayang mapigil,
Wala
na akong halaga, buhay ko na’y nakitil.
Ano
pang saysay ko sa lupa ng daigdig,
Kung
mismong ako’y nilamon ng pag-ibig?
Mabuti
nang mamatay sa bigat ng dibdib,
Kaysa
mabuhay pang poot ang lumulupig.
Masakit
man ang gawin kong kitlin sariling buhay,
Para
sa kanya ay handa kong ibigay,
Palalayain
ko na siya bibitawan kanyang kamay,
Ang
aking buong sarili ang gaganap na alay.
Kung
sakali mang malaman niya ang aking hinantungan,
Di
ko na hangad pa ang kanyang pagdaramdam,
Pag-ibig
ko sa kanya’y hinding-hindi malilimutan,
Ang
alaalang nakabakas sa papel ng kasawian.
***
Ang tulang ito ay kabilang sa aking antolohiyang "Mga Patak ng Dalamhati". Maaaring basahin ang iba pang tula dito.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento